2016
Tinus, een landschapliegend als een bankier
stelt de schilder me gerust:
dit landschap is bewoonbaar,
ook voor mensen.
op de zandweg zit vet en plomp
een duif, en nog een duif. of zijn
ze, net als ik pas hier geland?
wantrouwig kijken we om ons heen,
zij met het voordeel van
die lenige duivennek. gluiperig
is de donkere wolk net voor
zonsondergang verschenen, het
lauwe zonlicht glanst nog even
flauw, de zandweg droog gebleven.
je verwacht die eerste regendruppels
in slow motion, ploffend in het rulle
zand, een krater bloeit open, en
nog een, en nog. niemand weet wat
achter rotsen schuilt.
hoopvol geloof ik
de leugen van de schilder.
uit 'Het woord nabij'/René Hooyberghs - Antwerpen;rotterdam: C. de Vries-Brouwers, 2016
Terug